Teksty pochodzą z książki Zakłady holenderskie (w przygotowaniu).
[z cyklu Przyszłość]
Elon Musk umiera na Marsie
dla Ani Adamowicz
Nie ma bólu, jest światło współczujących LED-ów.
Są godziny patrzenia przez pancerne okno
jak oglądanie Netfliksa w oddzielnych pokojach,
zielonym i czerwonym, bez drzwi z czerwonego
do zielonego. To piękne, ilu rzeczy nie ma.
Nie ma bólu. Jest światło współczujących LED-ów,
jest szmer. Transmisja się łasi. Jest Ziemia. Jest twoja,
chociaż nie ma Ziemi: jest patrzenie na Ziemię
jak oglądanie Netfliksa w oddzielnych pokojach
tą samą parą oczu (i patrzą na ciebie
wszystkie oczy na Ziemi. I widzą: jest spokój,
nie ma bólu). Jest światło współczujących LED-ów,
gest. Zwolnienie blokady. Posłuszna kroplówka.
cząsteczki przez błonę komórki jak przez pancerne okno
(miliony streamów z Netfliksa w oddzielnych pokojach)
i już letniczek pisany i uploteczki wniwecz
i Mars i świergot transmisji rakieta srebrny rulonik
już nie ma bólu jest światło współczujących ledów
jak oglądanie netfliksa w oddzielnych pokojach
z cyklu Pornhub Elegies
0.
Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest, jakie cię niosą łącza,
a jakie autostrady? Gdzieś mi się podziała,
po jakich paskach postępu wyszłaś z tamtego pokoju,
jakimi serwerami z miasta, jeśli wyszłaś,
ze stanu Maine jesienią jak z pustej szklanej kulki,
tym zniknieniem swoim jakie karmisz kamery
jedenaście lat później? W ilu przeglądasz się lustrach
a na ilu mirrorach? Gdzieś mi się podziała,
ile zer i jedynek uniosłaś na rękach
a ile ciebie uniosło? Na ilu monitorach
już cię nie odzobaczą? Przez jedenaście lat streamu
jakie umarłym śnią się przywidzenia,
gdy trosk ciężary odrzucili z siebie?
Gdziekolwiek jest, jeśli jest, jak dawno zgubione hasło
do nieaktywnej subskrypcji, czy wróci tamto nagranie,
i na jakich serwerach, i czy będziesz na nim?
Chciałem dla ciebie wiersz i nie mam wiersza dla ciebie,
pełen niedowierzania jak usunięte ciasteczko.
[z cyklu Wiersze za miasto Łomianki, miasto]
Józef Mamaj, 97 l., opowiada, że przed wojną całe to przecież
wieś była, tam naprzeciwko jeszcze po wojnie zaraz mieszkał dziedzic,
porządny człowiek, tak samo ojciec, złego nie powiem
: moneta pełna
czarnoziemu, brona pełna wnętrzności:
moneta, pełna
czarnoziemu brona,
upust, pełne światło.
[z cyklu Jedenaście hymnów dla smutnych żab]
/b/
z Dylana Thomasa
I śmierć nie będzie rządzić nami,
martwi i nadzy jako żywi
u stóp i łokci nosić będą gwiazdy,
u stóp i łokci nosić będą memy, u stóp
i łokci nosić będą kotki Pusheenki, nosić
będą światło, błękitne światło z tabletów, z
monitorów, smartfonów, żółte światło z ekranów z filtrem
błękitu, zarastające oczy światło Youtube’a oglądanego nocą w łóżku, miarowe
taktowane światło gier zręcznościowych w autobusach z pracy, i śmierć
nie będzie rządzić nami,
i wszystkie japońskie czternastolatki z Tumblra i wszyscy
oglądający je czterdziestosiedmioletni łotewscy mechanicy kolejowi u stóp i łokci
nosić będą gwiazdy,
i milion anonków z 4chana marzących o sezonach, kasztelach, zupełnie innych tęczach
i mocniejszych kartach graficznych u stóp i łokci
nosić będzie gwiazdy, i śmierć nie będzie rządzić nami,
zapełni światło, zaleje, zapcha wszystkie 1024 serwerownie Pornhuba, wszystkie
2048 serwerowni youtube’a, każde nagranie z egzekucji zamieni
w losowy filmik z kotkiem w ultraHD, każde nagranie Jordana Petersona
w jedenastogodzinny cover Franka Sinatry na wydrążonych słodkich ziemniakach,
zapełni, zaleje światło
i śmierć nie będzie rządzić nami,
i przemienione będą wszystkie całodobowe transmisje z maratonów
panierowania mango,
wszyscy menedżerowie średniego i wyższego szczebla ze Skype’em wdrukowanym pod
powieki, martwi i nadzy jako memy, i osłoni ich światło, i napełni ich światło, i napełni
ich światło, u stóp i dłoni nosić będą światło, i filtrów
błękitu już nie będzie, i śmierć nie będzie rządzić nami,
i śmierć nie będzie rządzić nami,
i śmierć nie będzie rządzić nami,
Radosław Jurczak – ur. 1995, poeta, laureat XXI Konkursu im. J. Bierezina. Debiutował tomem Pamięć zewnętrzna (Dom Literatury w Łodzi/Tłocznia Wydawnicza Ach Jo 2016), za który otrzymał Nagrodę Poetycką „Silesius”. Studiuje filozofię i informatykę (MISH UW). Łomianczanin.