Patrycja Sikora – wiersze (09.2020)

głowy w google

czy dzieci jeszcze krzyczą do pilotów 

czy grożą nam kody kreskowe

czy zet to wyraz

czy eksperymenty w sztuce są potrzebne 

czy biopsja tarczycy boli

czy vivus sprawdza bik 

czy york może jeść chleb 

czy psy płaczą

czy będę szczęśliwy quiz



najlepsze atrakcje według tripadvisor

ktoś zapisał dzieci na warsztaty w manufakturze cukierków – 

śmieją się z niego duchy włókniarek.

papież nie dotykał spuchniętych łydek kobiet –

klęczały i żegnały

chude córki, którym dzisiaj grają w głowach 

syreny z pustych fabryk.


próbujesz zrozumieć, ale ostatecznie wybierasz 

różowe tekstylia i techno.



kurs szycia legowisk

victor hugo głaszcze mi kark, kiedy karmię piersią 

szczenięta z donieckich dołów. domów

nie przewietrzono jeszcze z planów na obiad. 

tłumaczę kobietom pojęcie inflacji w kraju,

w którym białe orły chorują na toksoplazmozę. 

szyję ciepłe legowiska i patrzę na młode matki – 

uchodzi z nich powietrze, krew nie krzepnie.


blok reklamowy: małgorzata rozenek-majdan otwiera firmę cateringową. 

blok militarny: ostry skurcz żołądka to mocny dowód w sprawie o wojnę.



translab

pod lasem widzę groby piesków

ubite drobnymi piąstkami dzieci, 

które ścierając krew z ciepłych nosów, 

ciasno wiązały krzyż z gałęzi brzóz.

myję ręce prezydentom, zabieram 

głos w sprawie odpadków z tratwy – 

to nie jest idiotyczna formalność.

fosfeny detonują wypukłe brzuszki: 

nie przygotowano mnie do tego.


tańczę z lekarką do symfonii cielęcych skór 

i płaczę, kiedy mówi mi,

że poeta jest kimś więcej od polityka,

gdyż nim nie jest.


dymy nad miastem – absurdalne tradycje.

zadanie domowe – przedstaw dzieciństwo faszysty na linorycie.


oglądam obrazki z rajem w podrzucanych gazetkach 

i wyczuwam cringe. mylę ludzi bez domów

z najbliższą rodziną. mam wyrzuty sumienia,

kiedy jem.


migotanie światła –

zawsze to jakaś ufność, że powiedzą innym, 

co się z nami stało.

leżę w pozycji embrionalnej. nie dziedziczyć wykluczenia – 

to czyńcie na moją pamiątkę.


Patrycja Sikora – urodzona w Wieruszowie w 1989 roku. Finalistka projektu Biura Literackiego Połów 2018. Nominowana do Nagrody Głównej XXIV OKP im. J. Bierezina oraz 7. Konkursu Poetyckiego Fundacji „Duży Format”. Autorka tomu poetyckiego Instrukcja dla ludzi nie stąd (WBPiCAK 2020). Publikowała m.in. w magazynie „Kontent”, „Dwutygodnik”, „Czas Kultury”, „Helikopter”, „Mały Format”, „Tlen Literacki”, „Fabularie”, „Drobiazgi”, „Strona Czynna”. Mieszka w Poznaniu.