Laura Osińska – Wiersze (01.2022)

[          ]

nic, nic

poetyckiego w lewym mięśniu mostkowo-obojczykowo-sutkowym
poetyckiego w prawym mięśniu mostkowo-obojczykowo-sutkowym
w krwiach i powietrzach pomiędzy nimi
w gałęziach nerwu dodatkowego

kanały przewody kable sploty kresy
przenikłe szumy miarowe tętnienie
cierpliwe taktowanie błysk za błyskiem
krople rtęci nikłe strużki szpryca

nic w ciele które nie należy


[             ]

gra się zgliczowała, więc wczytałaś sejwa:
wykreślone: wszystkie wąskie łóżka, które
nam wystarczały, bo zlewałyśmy się w jedno;
wszystkie banalne kolacje ze śniadaniami;
wszystkie zapewnienia, że nigdy i że zawsze;
wszystkie kocham i wszystkie nienawidzę;
wszystkie błagamprzyjedź, wszystkie nieprzyjeżdżaj;
wszystkie drobne gesty, gęste ruchy dłoni;
celny cios poduszką, chybiony cios biczem;
wszystkie moje ciała oddane każdej tobie


[             ]

chciałabym drona, który będzie mi donosił:
co u ciebie słychać, czy jeszcze jesteś zdrowa,
czy wszystko w porządku, czy ręka się zrosła,
czy coś innego pękło, czy zdąży się zrosnąć

zanim świat się skończy, zanim wszystkie fronty

się przetną w centrum świata, w którym siedzisz
sama (albo i nie sama, o tym też by doniósł),
czy świat cię ominie, zostawi w spokoju,
przesunie gdzieś na bezpieczny margines


drugi raz wchodzę na Pornhuba

aktorka ma takie same piersi jak ty
co mam z tym zrobić?


[          ]

gdyby ciało było sentymentalne,
świętowaniu utraty nie byłoby końca;
najdrobniejsze skaleczenie obrastałoby blizną


Laura Osińska vel Anna Adamowicz – (ur.1993) diagnostka laboratoryjna, poetka, autorka tomów Wątpia, Animalia oraz Nebula. Laureatka Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej. Tłumaczona na języki. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.